De wereld is donker en beangstigend soms. Daarom hebben we kunst, muziek en poëzie nodig. We hebben allemaal een diepe behoefte aan inspiratie, diepgang en een connectie met andere mensen, met echte gevoelens.
Vlieg
Wees de leider van je eigen leven
Open de kooi en vlieg
Geloof in jezelf en ben nooit bang te twijfelen
Dit is jouw verhaal dus volg een ander niet
Leef je eigen leven en zing je eigen lied:
Vlieg als een vogel, vlieg als een arend over zee
Kijk als de zwaluw naar de verte
Zie hoop en wees vol verlangen en wanneer
Wanneer je dan terugkeert
Neem de liefde mee
Neem de liefde mee
©2022
Vrijheid in Verbondenheid
(geschreven voor 5 mei Nationale Viering Bevrijdingsfestival)
Elke tekening begint met een lijn
Een streep, een lelijke kras
Een afbeelding van de werkelijkheid
die
enkel jij, zelf kunt laten leven
En door je hand de vrijheid te geven
Veranderen kan in het mooiste schilderij
Deze lijn trek ik nu
Deze lijn ben ik
Hier, alleen
Mijn grens
Mijn richting, mijn wens
Mijn open armen
Mijn lijn zoekt verbondenheid
Ik zoek naar jou
Altijd
Van afhankelijkheid naar veiligheid
Mijn doel, moet ik wederom beamen
Haal ik alleen
met jou samen
Dus teken met mij
Een nieuwe lijn
Voel je vrij te verbinden
Maak muziek, teken een prachtig lied
Vrijheid in verbondenheid als lijnenspel
Zielen als strepen die dansen
op dezelfde beat
©2022
Woord
Wie geeft me een woord dat me beschutten kan?
voor de regen en mijn dromen in de nacht
Welk woord kan ik gebruiken dan?
Een woord dat op me wacht
Een woord dat nooit een leugen was
Niet besmet als een doodziek kind dat met me mee wil drinken, uit mijn laatste glas
Vertel me, welk woord is wél heilig dan als het niet dat ene was?
Ik zoek een woord alleen voor mij
Dat met me mee vecht, zij aan zij
Dat me verlost
en me één keer niet mijn nachtrust kost
Een woord dat op me wacht
wanneer ik me alleen voel
Dat tegen me praat
Een woord voor in de donkere nacht
Wie geeft me dat?
2022
Belofte
Sommige mensen ontkennen, anderen maken groot
Ik hoor bij die laatste groep
En gisteren op mijn verjaardag
Was het moment dat ik besloot
Enkel nog te doen wat ik geloof
Deed ik dat al niet? Jawel
Maar soms is het nodig
dat je jezelf, en niet een ander
iets plechtig beloofd;
Ik zal voortaan altijd uiten
wat ik denk, vind en voel
Nooit meer liegen of pleasen
of geliefden buiten sluiten
Écht, dat durf ik te zweren
Althans, ik ga vol goede moed
proberen
Ik zet de donkerte uit
Ik vergeef
of vergeet
Ik leef
Ik
blijf voortaan
in het licht staan
en zet de liefde aan
Ik vecht voor
muziek en kunst
Voor gedichten en inspireren
Voor groei en échte vrienden
Mensen waarvan ik het vertrouwen mag verdienen
En zij dat van mij
Ik ga vliegen als een arend over zee
En kijk als een zwaluw naar de verte
Ik zie hoop vol van verlangen
En wanneer ik dan terugkeer
Neem ik de liefde mee
Ik
neem
de liefde
mee
©2022
Geloof
Alles speelt zich af in jouw hoofd
Jij leeft, jij bedenkt, jij ziet, jij hoort,
jij hoopt
Iets of iemand bestaat slechts omdat jij erin
gelooft
Niemand kan bewijzen
Is groen echt groen en rood echt rood?
Bestaat die boom en ziet een ander de schoonheid daarvan ook?
Weten zullen we het nooit
Je spreekt enkel af dat je erin
gelooft
Geld bestaat niet
Het zijn slechts digitale enen en nullen
Ze kunnen je gedachten, je hart of je zakken vullen
Omdat (bijna) iedereen erin
gelooft
Geloof is het belangrijkste wat er is
Het verlicht onze paden
Geeft doel aan onze daden
En jij, geeft bestaansrecht en reden tot leven
wanneer je in een ander
Wanneer je in een ander..
Gelooft
Wanneer het geloof gebroken wordt
Jouw vuur gedoofd
Is dat een levens veranderende gebeurtenis
Weg is waar je zo heilig in hebt
gelooft
We leven tegenwoordig met contracten in plaats van contacten
Voor velen is het leven niets anders dan omgaan met onzekerheden
Trots wanneer we weer eens gevaar hebben vermeden
Het is maar waar je in
Gelooft
“Geloof in jezelf” word je verteld
Maar je hebt juist die ander nodig om jezelf te bewijzen
Dus laat weten
Wanneer iemand je nodig heeft
Dat je in diegene
Gelooft
Maar nu komt ie
De wereld, de hemel,
Het fluiten van de vogels
De wind luid in de tuin
De golven van de zee
Alles speelt zich af in jouw hoofd
Maar ook die ander
Heeft slechts bestaansrecht
omdat jij
in hem of haar
Gelooft
©2022
Toeval
We bouwen ons leven op zoek naar zekerheid
zo min mogelijk weerstand, snakkend naar gelijkheid,
ja, zelfs eentonigheid.
We willen allemaal gezien worden en ertoe doen.
De een wil veel geld, een groot huis, of op reis
De ander neemt genoegen met een welgemeende zoen
Van een geliefde
Onze statische identiteit
denken we, geeft veiligheid
Onze levensloop is,
hopen we
vol betekenis
Maar in werkelijkheid verwarren we onvoorziene omstandigheden, toevalligheden
Die een ieder van ons ontmoet dit leven
met beslissingen
Jouw en mijn verhaal bestaat eigenlijk uit talloze vergissingen
Jouw geschiedenis is niet dat wat plaatsgevonden heeft,
maar slechts dat wat de schipbreuken van oordeel en toeval heeft overleefd
Dus wees niet bang de volgende keer
wanneer je iets onvoorziens overkomt
Want het universum wil je iets tonen
Misschien zelfs wel belonen
Als je kiest voor de liefde en schoonheid
Voor een leven
zonder spijt
(Met dank aan Maria Popova voor de inspiratie)
©2022
Hoop
De wereld is donker en beangstigend soms
Vol van ego, luid schreeuwend naar ons
Waar is de kunst, de muziek en rijm die laat denken?
Waar zijn de helden die een wereld in nood hun licht willen schenken?
Juist nu blijkt de ‘gewone’ man heel bijzonder
Wanneer hij zich om het lot van een ander bekommert
Ouderwetse naastenliefde en levend contact
De helpende hand waar de wereld naar snakt
Ze zijn er, en vanuit onverwachte hoek
Dat geeft ons allen hoop en de broodnodige moed
©2022
Leef
Wat het leven je ook brengt
Zelfs wanneer je jezelf enkel in de schaduw herkent
Besef dat we allen zoeken
Wij allemaal en iedereen
Wantrouw hen die zich met antwoorden bij je melden
Er bestaan geen boeken
en er zijn geen helden
Die dichter bij het universum staan dan jij
Noem het God, geluk, liefde, natuur
of leven zonder pijn
Allemaal willen we er dichter bij
Grijp, doe, heb lief en toon
Leef en omarm de pijn
Dat is de enige mogelijkheid
Wat geldt voor jou, voor haar, voor hem
Geldt ook voor mij
Enkel als je donkerte kent kan het licht er zijn
©2022
Zon
©2022
Verdriet
Ik kan het niet aan jouw verdriet
Nog niet
Nog teveel met mezelf bezig
Met vragen hoe het kon en waar ik
Zelf ben gebleven
Wie ben ik dan?
Waarom kwets ik jou zo?
Geen idee, al weet ik
Ik bedoel het niet zo
Ik kijk naar woorden en gevoelens anders dan jij
Jij ziet kwetsen
Ik zie gevoelens voorbij
Er zal overal een reden voor zijn
Ieders zoektocht is echt
Daar waar je elkaar helpen kunt en raken
Moet je nooit staken
Jouw bewijzen van mijn ongelijk
En jouw pijn
Doen niets af aan mijn zijn
Wat is verkeerd en waarom?
Wie beslist dat en hoe ga je ermee om?
Nogmaals; ik schrijf en ben kwijt
Ik deel omdat de woorden universeel zijn
Jij herkent enkel jouw eigen pijn
Het spijt me als ik niet kan zijn
Wie jij wilt dat ik ben
Ik voel je verdriet
Maar het aankunnen kan ik
Nog niet
Weet dat ik zielsveel van je hou
Jij bent mijn vrouw
Altijd geweest
Misschien ben ik je kwijt
De keus ligt bij jou
Maar stop met te doen alsof je me kent
Dat jouw waarheid de enige is
Dat jouw pijn enkel door mij komt
Ik stop met delen
Want je hebt gelijk, het levert niets op
Niets dan pijn
En strijd
Ik wil gewoon gelukkig zijn
Dit leven
Net als jij
©2022
Dreamy Girl
Sad dreamy eyes, make me take flight
And try to reach wherever you are
What are your thoughts, what’s on your mind?
What do you see in the distance?
What are you trying to find?
Yesterday I said you looked mysterious
Today, I see something dark, even when you smile
I recognize that look
It stares at me when I see in the mirror, sometimes
and I know without a doubt
It’s passion contained, desperate to get out
And I felt it when you kissed me
Yeah, I felt it when you kissed me
You gave me your soul when you kissed me
Oh, Dreamy Girl
With your dreamy eyes
What are you hoping for?
What are you wishing for?
In this world full of lies and sad goodbyes
©2022
Rouw
De rauwe pijn van rouw
reikt tot elke vezel en diepste porie
van je zijn
Het maakt iets dood in je ziel, je lichaam en verstoort je brein
Of dat je toekomst door een doorgeslagen overheid wordt verwoest
Of wanneer een échte ziekte dat doet
Of er een relatie kapot gaat
of door verraad
Van een geliefde
Of dat iemand je ontnomen wordt
Uit je leven wordt gerukt
Door ongeval of eigen keuze
De rauwe pijn van rouw blijft identiek
Verdriet en boosheid door verlies
gunnen jou je leven niet
Alleen als je geluk hebt gaan deze emoties over
in een andere energie
©2022
Ziel
Ziel raakt hart raakt lippen en kust die ene
Voelt en ziet en beweegt als nooit tevoren
Nooit meer dezelfde nooit meer als ooit
Nieuw en echt raakt mijn ziel verbonden
©2022
Tijdreizigers
Er is een foto waar we allemaal op staan, elk levend wezen.
Vanuit die afstand is onze ‘Pale Blue Dot’ nietig en klein, breekbaar, verfijnd. Maar ook eenzaam.
Goddelijk welhaast, dat ook! ik begrijp de vergissing van de onwetende mens. Ik snap haar wens.
Genomen door de Voyager, hoe toepasselijk, want zijn
we niet allemaal ruimtereizigers met de Aarde als ons ruimteschip?
Dwalend tussen sterren en miljarden stelsels vol van zonnen vele lichtjaren van ons vandaan, vragen we ons steeds weer af, waar we aan zijn begonnen en waar we heen gaan.
Wij, die fantastische wezens die kunst, muziek, wetenschap en architectuur hebben uitgevonden. Wij, die betekenis aan ons leven kunnen geven. Die zoveel liefde voor een ander kunnen voelen dat we lijken te zweven. De mens kan altijd naar iets hogers, naar beter streven.
Maar zijn wij ook degenen die geloven in landsgrenzen,
in politiek, in oorlog, in Goden, in verschil tussen mensen.
We kiezen leiders die met hun kleine breinen het liegen en bedriegen elke dag weten te verfijnen.
Economische groei en geld, hun ego, hun God!
Maar het kan niet meer,
ons schip gaat kapot.
We zijn we op een punt aangekomen waar je niet meer achterover kunt hangen, te groot zijn de belangen, je kunt niet meer slechts ontvangen. We zijn door ons eigen gedrag gevangen.
Jazeker, Het is jouw reis en wat je doet met jouw tijd
en aan wie je geeft, is de belangrijkste keuze die elk mens in vrijheid heeft.
Maar jouw keuze heeft consequenties
Voor jou, voor je kinderen en voor die van hen.
Jouw keuze voor jezelf moet voortaan ook een keuze voor de wereld zijn, voor ons gezamenlijke schip.
Stel jezelf de vraag; wat geef ik terug?
Gebruik ik alleen of bouw ik een brug
Maak ik mooier en help ik anderen of ben ik bang te veranderen?
Draag ik water naar de zee? Of bouw ik aan de toekomst mee?
Tijd is het meest waardevolle wat je als mens kunt delen
Je kunt het geven en je kunt het nemen
Ze is onherroepelijk en gaat nooit stuk
Een mensenleven is in de tijdloze ogen van het universum slechts een zucht.
maar toch,
Tijd geeft betekenis, en een ieder van ons kan pas op het sterfbed beslissen of ze goed is geweest, of je echt hebt geleefd, geen spijt geen vrees.
Haalde je er alles uit of schoof je je dromen voor je uit?
Alleen jij kunt beslissen hoe je haar besteed.
Maar ‘ik alleen’ mevrouw en meneer, heeft geen bestaansrecht meer.
We vliegen allemaal op hoge snelheid door de ruimte
op onze prachtige bol die onstuitbaar door de ruimte glijdt
en een ieder van ons, zonder enig verschil,
is onbetwistbaar, al is het slechts heel even
een reiziger van de tijd
Neem je verantwoordelijkheid
Laten we goed zorgen voor ons schip, het is ons enige
©2022
Hoop?
De grijze menigte zwijgt somber
vertrouwt tegen beter weten in op leiders
Die wachtend op een wonder
Zeker lijken te weten
‘In de grote mensen wereld draait het om geld’
en kun je enkel iets betekenen
als je goed kunt rekenenen
Hebben, willen en pakken is de weg der mensen gebleken
Geen schaamte meer voor hebzucht en woede
moord en dood
Teveel wensen en smerige streken
onbestraft
in de kleuren zwart en rood
Monsters en molochs beslissen
Ons leven gaat om ik, veiligheid en pensioenen
en Is zo leeg geworden dat miljoenen
Voor geld en macht geboren
liefde en compassie slechts zien kunnen
als een verdwenen folklore
Dodelijk doeltreffend en ontkennend door het leven
kijken we koffie drinkend toe, hoe anderen hun kinderen af moeten geven
We zien ellende
en
doen
niets
Behalve geld en wapens geven
Ons afgekocht geweten als een aflaat
in de middeleeuwen
Maar er is hoop hoor ik net van de zoveelste expert op tv
“In Rusland geen MacDonalds, Cola of Playstation meer..”
Dat zal ze leren, die ‘onmensen’ daar, ze zullen beven
Hebben, willen en pakken is de weg der mensen gebleken
Maar toch, ik vertrouw op onze kinderen, dat ze het beter doen
Leer ze de waarheid van
Betekenis en geven
Van Liefde, vriendschap, loyaliteit en
fatsoen
Dat slechts die waarden een mens maken
Niet de poen
maar een welgemeende zoen
©2022
Je Gelijk Halen
Vechten, schreeuwen, roepen
vat vol krijsende emoties vaak zo goed bedoeld
komen anders binnen,
worden uitgejoeld
of verzanden in wisselingen van klanken en woede.
Wie komt het uiteindelijk ten goede?
We raken enkel meer op onze hoede
Taal is ontoereikend
Kan geen liefde bewijzen
Hoofdletters en uitroeptekens
doen slechts aan vingerwijzen.
Kan ik puur, eerlijk, rauw en vol passie
mijn woorden kiezen die jou echt raken,
niet als een kogel, maar wel recht in je hart?
Of zullen ze slechts mijn ego bewaken?
En is het beter om deze hele discussie te staken
En je te omarmen mijn lief
©2021
Pijn
Pijn voel ik voel jij
Omdat niet kan niet geef niet krijg
Ik denk aan jou en jij aan mij
Zo mooi zo sterk zo echt en puur
Toch kapot de leugen duur
Zonder doel geen richting
Zonder keuze niet bestaan
De een wil hoog en heilig vuur
De ander delen licht gericht op allemaal
Pijn van vroeger is weer hier
Erger ooit in eenzaamheid
Onbegrip vrijheid maken dood
Wat groots is
De dolk in hart is
Zielen twee voelen één
Maar het is niet genoeg
Die pijn voel ik voel jij
©2022
Tijd
Tijd is wijs geen spijt beklijft
Wie geeft wie krijgt
ontvangt en blijft
Mensen denken teveel te ver
Zoveel schuld en nog meer regels
Weg tijd om zo samen fijn
Afgenomen tijd het mag niet zijn
Alleen blijf ik blijf jij
Met twijfel
Geen tijd
Geen samen
Slechts spijt
Ten einde
raad blijkt wijsheid
Wil geen spijt
Mis jouw tijd
Voor mij
©2022
Loslaten
Loslaten het woord
Ik zocht en vond
Dankzij liefde zo dichtbij
Het universum denkt soms toch
aan jou en mij
Net als anderen angst veranderen
Verdwijnt mijn ik mijn ego
of ben ik stukjes lego?
Te verbouwen naar vertrouwen
Loslaten is niet vergeten
Hoop ik
Ik vertrouw op harten en geloof in zielen
Ik vertrouw op vriendschap
Ik geloof in liefde
Ik geloof in jou
Loslaten is geloven
in een nieuwe waarheid
Een nieuw verhaal
Een nieuwe ik
Een nieuwe wij
Loslaten het woord voor mij
©2022
Innovatie en Creativiteit (geschreven voor het FIC festival, Breda juni 2022)
Innovatie en Creativiteit, 2 vrinden
Je vindt ze nooit in het midden,
in veiligheid
Of tijdens een brainstorm op kantoor.
Née, ze vinden jou, diep in de nacht
Wanneer je niet slapen kunt, je nietsvermoedend
niets verwacht,
starend in het donker
opééns,
iets nieuws hebt bedacht.
Als je brein tegen de grenzen schuurt
Van wat kan en wat mag
Of juist niet
En het jou, gefixeerd door hun heilig vuur
welhaast stiekem de kans biedt
Vriendschap te sluiten met deze twee
Jij weet nu, net als Leonardo, Newton en Alexander Bell
dat diep verstopt
een heilig zaadje kwelt.
Er in het donker, in de verte, een onontkoombaar geluid aanzwelt
de mooiste stem weerklinkt
Dus wees niet bang
Het is het begin van een hemels lied met grootse koren en de lokkende zang
van een Sirene die zingt
voor jou, alleen voor jou
Zoek je iets waarvan je weet dat het bestaat, maar ben je in het land der blinden?
Of, zoek je tegen beter weten in, naar dát wat niet bestaan kan, maar wil je het toch persé vinden?
Weet dan, je vindt het enkel daar waar je lijdt en schuurt
Waar jij iets ziet terwijl de rest nog in het donker tuurt
Als je diep durft te gaan
In eenzaamheid met pijn en strijd
Zullen zij jou uiteindelijk vinden
Die twee beste vrinden
Innovatie en Creativiteit
©2022
Jij
Jij staat altijd achter en nooit voor me
Waar ik applaus eis heb jij geen vragen
Jij bent gewoon jezelf, overdonderend sterk
Je eigen merk dat anderen willen dragen
Zelfs na jaren voelt het nieuw
Jouw rust en inzichten, je weerbaarheid
Trots, als ik naast je wakker word
en jou zie in alle eerlijkheid
Waar ik zoek en twijfel en vaak te ver ga
ben jij standvastig, een rots in zee
Ondanks alle wilde golven die ik om je heen sla
Laat je me niet alleen, maar reis je mee
Als Moeder Aarde zelf, die nooit veroordeelt maar open
aan iedereen die kracht gebruiken kan,
of heel eventjes de weg kwijt is, haar liefde biedt
Dat alles ben jij en daar hou ik van
(voor Linda)
©2020
Onderweg
Deze lange rit in het donker haalt de kleur uit mijn blik
Gewoonlijk pak ik zaken aan waar ik nu, geen idee waarom, voor terugschrik
Waar ik gisteren vol energie een aanpakker was
lijk ik vandaag een twijfelaar en draai ik, richting verliezend, tollend om mijn as
Deze lange rit in het donker haalt de kleur uit mijn blik
Was ik vorige week nog rebels en een inspirator! Vandaag, ben ik een braverik
Waarom voelt alles anders nu? Waarom dit verdriet?
En steeds die grote bek van me, maar ach, blaffende honden bijten niet
Is de kleur echt uit mijn leven of is het ‘slechts’ de nacht?
Die alles zwart maken kan al kleur ik uit alle macht
Dus ik haal diep adem en zucht weer eens uit
“Ik ben er nog, ik ben er nog, ja, het heeft allemaal nog zin..”
Dus trap ik op het gas en vervolg mijn weg, regelrecht het donker in
©2021
Sprookjesliefde
De jongen draaide zich verbaasd om maar voordat hij antwoorden kon
kreeg hij de allermooiste blik toegeworpen.
Hij ving deze op en antwoordde verlegen dat hij voor zo’n blik en hart een moord zou plegen
Doe dat maar niet zuchtte ze zacht, want op jou heb ik al een leven lang gewacht
Hij kuste haar teder en ze leefden nog lang en gelukkig…
©2022
Slingers
Waarom
Is er een reden
En moet die er zijn?
Om vol te houden?
Deze lachwekkende wereld
Met roepende zoekende vol van zichzelf zijnde
Angsthazen
Soms, heel even voel je geluk
Ken je dat?
Rust
Diep van binnen
Maar even later kom ik weer bij zinnen
En stort me in het feestgedruis
Met de andere zombies
Ik schijn de slingers op te moeten hangen
©2022
Canadese Truckers
De wereld is donker en beangstigend soms
Zovelen slechts ego, luid schreeuwend naar ons
“Doe mee, pas aan, loop in rij, doe als wij”
De zoveelste zinloze baan komt op LinkedIn voorbij
Geen mening hebben in de tijd van monddood
De angst voor verlies is voor velen te groot
Dus beter stil afwachten dan
Laat de rest het maar regelen, ik denk er het mijne wel van
Waar zijn de nieuwe denkers die wij kiezen kunnen?
Die alle mensen en niet slechts een deel een leven gunnen
Waar is de kunst, de muziek en rijm die laat denken?
Waar zijn de helden die een wereld in nood hun licht en leven schenken?
Nu juist blijkt de ‘gewone’ man heel bijzonder
Wanneer hij zich om het lot van een ander bekommert
Ouderwetse naastenliefde en levend contact
Tegenover de ambtenaar en een pharmaceut met een pact
Ze zijn er nog, maar met veel te weinig
De bestuurders van hun eigen leven
Die een nieuwe weg inslaan en zachtjes zeggen kunnen;
“Laten we elkaar een vrije toekomst gunnen”
Ze zijn er dus wel en vanuit onverwachte hoek
Dat geeft mij hoop en de broodnodige moed
©2022
Donker Licht
Wanneer je ooit volledig in het donker hebt gezeten
Wanneer je brein en hart en ziel allemaal op ploffen staan of breken
Doe je daarna alles om in het licht te blijven
en kom je, als je geluk hebt als een stuk wrakhout na de storm, weer boven drijven
Liefde leek de waarheid als een zee waar ik zonder angst in mocht duiken
Maar de zee kun je niet slechts voor jezelf gebruiken
Ze is al de zon die aan iedereen haar warmte schenkt
De mijne helaas van leugens en bedrog doordrenkt
Want hoever ga je om jezelf te zijn?
Zijn er regels nodig om een mensenhart te temmen?
Besta je enkel bij de gratie dat een ander je ziet
of speel ik in dit spel de bevlogen rol van de scarfaced bandiet?
Is het leven pas echt wanneer het pijn doet?
Groeit mijn moed slechts wanneer jouw hart bloedt?
Groeien we samen pas na lijden?
Moet mijn zoektocht tot verdriet bij een ander leiden?
Mijn ogen tranen voor de zoveelste keer
Maar echt, in het donker wil én kan ik niet meer!
Buikpijn en angst vanwege wat ik heb aangericht
Maar ja, ik doe alles, écht alles, voor dat licht
©2022
Walter
Energie is slechts een ander woord voor jou
Want dat was wat jij was en wat jij altijd gaf
100 procent pure energie
op het podium
want de rest, dat telde niet
Niet denken maar doen, daar staan en gaan
Ja, voor de poen, dat zeker
maar vooral voor applaus want jij ging altijd voor de beker
Inspireren, laten lachen en mee laten zingen
Alles geven om mensen samen te brengen, in jouw leven bestonden weinig andere dingen
Lastige gedachten en twijfels die waren er
in gesprekken mooi en open, heel soms
Maar daarna gewoon weer doorgaan
Vol vuur voor roadshows, artiesten en bruidegoms
Groeien maar ook je falen erkennen
Onzekerheid en weifeling
De zoektocht die enkel de gevoeligen kennen,
elke keer opnieuw beginnen, weer jezelf kunnen vinden
adembenemend publiek betoveren dat enkel nog jou wil beminnen
Energie is slechts een ander woord voor jou
Dat is wat ik nu mis, een stukje van mij dat me is afgenomen
Nooit meer zullen we samen dromen
Over reizen, over podia en shows
Over succes en inspiratie
Die dromen heb je naar een andere wereld meegenomen
Jouw empathie, jouw gevoel voor mensen, het succes dat niet zomaar kwam aangevlogen
Jouw drive, jouw vuur en Sjaantje jouw grote liefde!
Altijd weer ideeën, maar ook steeds dat onvermogen
Tegen welke muur kon jij niet klimmen?
Wat waren die fatale hersenschimmen?
Als een oude ziel die naar een lege zaal kijkt
na een avond vol plezier vol blikjes en kapot glas
De plek waar jij mocht stralen
Waar jij al je energie mocht geven en iedereen vol lof was
Ook nu zou iedereen weer zeggen, lachend en vol trots;
“Die Walter, das gewoon een ander woord voor energie
Op het podium hè, want de rest dat telt niet”
©2021
R.I.P Walter Vermeer love you kerel
Loneliest of Mankind
Your energy
Protecting me
floating in the sky above of me
Now I can see
Tormented soul
You try to be yourself but lost control
Unreachable
No walls to high
You can climb and touch the sky
Say forever life
And nothing’s gonna change my mind
And when you’re sometimes tired
Please don’t give up on life
We’re the loneliest of mankind
Of mankind
Insecurity
It’s just another part of you and me
Think of the things we love to do and see
Sure we can fail
But nothing in this world’s forever real
just close the deal
make an appeal and make it real
No walls to high
You can climb and touch the sky
Say; forever life
And nothing’s gonna change your mind
when you’re sometimes tired
You don’t give up on life
We’re the loneliest of mankind
Of mankind
Chorus repeat
©2021
In memoriam voor Walter Vermeer
(Gesprek met Walter, vanochtend in de auto iets voor zessen)
En terwijl ik me, zo donker in de nacht,
ach ’tis eigenlijk al morgen, maar het regent zo hard,
stilzwijgend zonder radio, zonder geluid me in de stroom van rijdende lichtjes voeg,
denk ik na waarom ik hier ben en waarom ik me dit überhaupt al zo vaak af vroeg.
De wereld is sinds een paar weken weer ‘open’
Na twee lange jaren ben ik in die bubbel bijna verzopen.
Bij jou kwam alles bij elkaar, nu precies een jaar geleden,
de wereld en persoonlijk,
Jij hield het niet meer vol, het was te zwaar
toen jij je rol niet meer kon spelen
Weet je Walter, daar schuilt gevaar
Er zijn zovelen
die spelen een rol
Die denken iets te moeten zijn wat ze helemaal niet zijn
Die veel te ver weg van hun essentie leven met veel geschreeuw en weinig wol.
Maar het gekke is, jij zat er fucking bovenop
Je was precies wie je zijn moest, jij was je werk en daarin was je top!
Maar toch dacht je steeds dat er meer was waar je aan moest voldoen
De wereld echter kent geen fatsoen en sinds jouw overlijden,
de keuze die je hebt gemaakt; voor jou was het klaar
Eindelijk rust hoop ik
is er ook voor mij veel donkerte gekomen
Het was een erg beladen jaar
Maar hier rijd ik dan in m’n eentje en ik zie rechts onze afspreekplaats
naast de benzinepomp, “Rij jij of ik? Nou, ik rij wel, want anders moeten we overladen.”
Dan samen onderweg, eerst stil, daarna kletsend over het leven,
over toekomstplannen en wat je nog wilde beleven
met Sjaan natuurlijk en de kids.
Na een half uurtje rijden de benzinepomp in voor koffie, waar je weer de grappenmaker bent en sjanst met de dame achter de balie.
Pure interesse omdat je echt wilde weten hoe het werken daar nou was
En nee, het entertainen niet verleerd.
Zo was jij Walter, de boss van het podium ras.
En vandaag mag ik een lezing geven. In mijn eentje. Ik draag ‘m op aan jou. Over de kracht van muziek én de kracht van het woord, want alles gaat uiteindelijk om communiceren
en daar was jij een ongelofelijke held in. Wat heb ik veel van je kunnen leren.
ik mis je man, elke dag
Ik zucht en rij verder de stroom lichtjes in.
Kijk onbewust naar boven want heb het gevoel dat je met me mee rijdt.
Dat je op me let en even bij me blijft.
Het voelt alsof je nog steeds helpen wilt en mijn optredens vanuit daarboven, goedkeurend en glimlachend bekijkt.
Love you man
April 2022
Depressie
Een absurd grote groep van slikkende mensen sleurt zich door het leven
Die zonder pillen nergens meer om geven
Zo ziek geworden zijn van hoe zichzelf te zien
Enkel in staat om op te kijken door ogen van anderen
Die Angst zonder naam maar altijd aanwezig
Laat steeds dieper glijden in dalen en falen
Wegkruipen, vluchten, niemand meer zien
Zal ik het doen? Zal ik het doen? Zou het helpen misschien?
Diep dieper diep diepst depressie down, niet durven praten
Beter
weg
zakken
in de rush en alles maar zo laten
Pech met je aard, verkeerde genen
Een onontdekte ziekte?
Jouw wereld die zonder reden steeds kleiner wordt
Maar ook dichterbij dat ene moment van opgeven
Isolatie, onbegrip en eenzaamheid
Uitgestoten, zelf gedaan, snijden, geef op die strijd
Niet nog meer pillen zegt de man, joh, trek er eens op uit
Diep dieper diep diepst depressie down, niet durven praten
Beter
weg
zakken
in de rush en alles maar zo laten
Diep dieper diep diepst depressie down, niet durven praten
Beter
weg
zakken
in de rush en alles maar zo laten
©2020
Golven
Golvende lijven liggen geil intiem en warm bewegen oer
als ooit en altijd en weer en nog een keer weer op en neer en steeds weer
in hun eeuwig ritme richting strand werpen zich ter aarde elke keer zonder stoppen
in beweging zoekend naar bevestiging naar contact naar werkelijkheid
om tenslotte terug te golven in een zee van zijn waar alles goed is
©2021
Als je diep durft te gaan
We projecteren allemaal onze wensen op andere mensen,
Dat is niet goed of fout, maar noodzakelijk voor een relatie
Als je tenminste diep durft te gaan
Opkijken naar, leren van, samen een paar
We zien ze overal, maar slechts degene die echt bemint,
Maakt een vriendin een godin
Als je tenminste diep durft te gaan
Pas wanneer je je ergste wonden toont
En die ander niet wegloopt
Kun je elkaar zien zoals je zelf bent
Als je diep durft te gaan
Als je echt diep durft te gaan
Vind je misschien die pot met goud
Aan het eind van de regenboog
En begrijp je niet wat je voorheen voortbewoog
Echte connectie en liefde vinden
De zoektocht van velen
Ga door en stel geen eisen
Laat toe en toon jezelf zonder te willen bewijzen
Als je diep durft te gaan
Kan ze opeens voor je staan, in een foute kroeg misschien
Die grootse liefde enkel voor jou bestemd
en ik hoop voor jou dat je haar herkent
voor wat ze is
En dat je diep durft te gaan
©2021
Verliefdheid
Verspilde Tijd
Wij zijn tijd
Wij
zijn onderdeel van de wereld om ons heen
Wij zijn een ding
Erin
Niet meer en niet minder
De tijd lijkt oneindig
zonder pijn of strijd tenminste
Vraag het een kind..
Maar opeens is ze daar
De pijn
En eenieder van ons gaat het meemaken
Die illusie van werkelijkheid
Het zijn slechts schijn
Alles wat je wilt kán en zál gebeuren als je maar wenst
Toch? Dat maken ze ons wijs
“Maar jij,” zei de denker, “bent zelf een illusie,
een korte zucht van het universum dat geen tijd erkent”
Wat telt dan wel?
Liefde?
Daar heb je een ander voor nodig
Doel?
Toekomst?
Zijn moet je
Zijn in de Tijd
Tijd Zonder spijt
Toch is er de pijn. De pijn houd je wakker, de pijn van het besef dat je dood gaat, van rouw, van verlies, van de gedachte iets of iemand te moeten zijn die je niet bent. Of dat je bij iemand wilt zijn die jou niet herkent.
Niet echt
Is die pijn ook een illusie?
Waarom dan
voel je die pijn?
Wij zijn wezens met bewustzijn
Maar zonder echt doel aanwezig
Zijn je gedachten echt? Zijn ze van jou?
Weet je het zeker?
Of doe je gewoon mee en accepteer je de rest
Jouw leven is dan wel eindig, maar zin had ‘t wel
Toch?
Als de bloem die ontluikt, bloeit en weer verwelkt
Als de druppel regen die vanuit de zee is opgestegen
en ergens
willekeurig
weer op de aarde belandt
Zijn je gedachten als de wind
Ze komen aangewaaid
En net als bovenstaande twijfels
vraag ik me af: Heb ik tijd
Verspilt?
Ik
Ik wil heel graag zijn wie die ander nodig heeft
Wie ik denk dat die ander wil dat ik ben
Ik voel aan wat jij wilt, maar wil vooral dat jij om mij geeft, zonder grens
Om aardig gevonden te worden zorg ik daarvoor en word ik die wens
Ik kan me goed aanpassen en die rol spelen. Nee, die rol echt zijn!
en me er zelfs gelukkig in voelen
Ik ren niet weg voor problemen, denk dat ik ze eerder aantrek, als een hulplijn van 06
De aandacht van vrouwen heb ik altijd gehad. Ik, de redder in nood in tijden van stress
Van sommige maak ik een standbeeld, groter dan de werkelijkheid,
Ik aanbid ze en laat voelen wie ik ben, in mijn rol als boegbeeld van menselijkheid
Een tijd lang ben ik er dan, echt, en kan ik dat ook
Ik wil persé jouw liefde, koste wat kost, totaal bezitten als doel
Maar uiteindelijk kan ik niet meer en laat ik de boel
Dan laat ik je vallen, als een baksteen. Echt waar!
Niet om te kwetsen, maar omdat ik niet anders meer kan
Ik ben op
uitgeholpen
uitgedeeld
Klaar
©2020
2020
Leugens, ik hoor ze de hele dag
Halve waarheden, ze passen bij mensen maar toch word ik boos
2020, het jaar van liegen, van cijfers, van ziekte
van angst en van dood
Van politiek mishandelen en verknipte statements als;
‘door jouw soort moet de wereld op slot!’
Oh wee, als je niet gelooft in de waarheid van leiders
Da’s een wond tot het bot
Je bent vóór of bent tegen, je eigen mening te teer
De Lockdown is heilig, een waardeloos middel
Dus failliet gaan mag je, maar sterven niet meer.
In 2020 besloten; niemand mag doodgaan
Dan raakt de wereld ontdaan en de mens in gevaar
Maar de echte ziekte die de wereld verscheurd, is niet Corona,
maar de erin gestampte angst voor elkaar.
©2020
Vrijheid
Ooit was ik het grootste goed en stond ik hoog in ‘t vaandel
Maar vandaag de dag is er niet veel meer van me over
Anderen weten beter wat goed voor me is dan ik
“Neem het, doe het, steek het in je.. of anders stik”
Mannetjes in pakken zijn de mensheid aan het redden
In elkaar geflanst door corporates zonder enige verantwoordelijkheid
Spuiten voor het voortbestaan der menselijkheid en ach ja… ook wat miljarden winst.
Wat extra geld voor de elite, dat op z’n minst
Ik was er om te zijn wie ik ben.
Om te werken, om te leven,
Om aan te raken, om lief te hebben en om aan trouw te zijn.
Dat lijkt allemaal verdwenen en toch probeer ik de wereld te behoeden
Maar ach, anderen weten beter wat goed voor me is dan ik
“Neem het, doe het, steek het in je.. of anders stik”
Een virus was alles wat er nodig bleek
Als je niet voor ons bent, ben je tegen; geen recht meer op je eigen mening, je eigen leven.
Hoe dom ben ik dat ik het niet zie?
Het grootste gevaar dat de wereld bedreigd is toch het virus!
Waarom snap ik het maar niet?
Elke vorm van mening, kunst, cultuur verdreven
Een wereld waarin mensen tegen elkaar worden opgezet
Uitgevoerd door een leger zombie ambtenaren
Met elk jaar een overheerlijk vaccin in hun kerstpakket
Zet me in de arena en gooi me voor de leeuwen
Waan je veilig in je baantje en je groep
Geef je angst de ruimte door te haten
Zet me vast, neem me op, snoer me de mond en hou me in de gaten
Geloof in je gelijk zoals die ‘leider’ op z’n fiets
Dat is toch wat je wilt!?
Veiligheid vóór mij, vóór je eigen vrijheid?
maar weet dat als je dat beslist
Je zult eindigen met niets
Och natuurlijk..
jij weet beter wat goed voor me is dan ik
©2021