Een vrouw begon te huilen…

Een vrouw begon te huilen…

Gisteren is mij iets overkomen dat ik moet delen, anders krijgt het geen rust in mijn hoofd. En dit is het delen denk ik waard.

De meesten weten wellicht dat muziek mijn leven is en dat voor mij, muziek communicatie is.
Dé taal van communicatie zelfs, en ik deel deze boodschap niet alleen met mijn muziek maar tegenwoordig ook dmv lezingen.
Zo deed ik er afgelopen week zelfs zeven. Geweldig om te doen maar zeker ook spannend. Ik groei en ik leer, maar vooral deel ik, want daar word ik gelukkig van.

In mijn lezingen gaat het over de kracht van muziek, maar ook is muziek een metafoor voor “communiceren door talent”, voor “samen”, “samen werken”, “samen bouwen” en voor “groei”, persoonlijke groei en groei binnen organisaties.
Het ontwikkelen van je talent en uiteindelijk de wereld een beetje mooier maken.
Het gewoon gaan doen dus.. niet alleen erover praten.

Muziek wordt door bijna 100% van de mensheid hetzelfde begrepen en gevoeld. Een taal waarmee iedereen elkaar begrijpt en daarom zo belangrijk om in te zetten.
Als het ergens mis gaat is dit vrijwel altijd vanwege verkeerde communicatie.
Foute communicatie tussen mensen onderling, binnen bedrijven en tussen landen.

Daarom ook breng ik muziek naar organisaties om hun doelen duidelijk over te brengen, om op een mooie en begrijpelijke manier mensen tot actie aan te zetten en te verenigen.
Deze week een lied voor de Verenigde Naties mogen schrijven. (Ik zal dit binnenkort delen want staat inmiddels op Spotify en iTunes 😉
Een song om de SDG’s, de “Sustainable Development Goals” een geluid te geven en meer bekendheid en steun.
Fantastisch om hieraan mee te mogen werken.

Qua persoonlijke groei ben ik nu zover dat ik mijn werk en visie maatschappelijk in kan zetten, en dat maakt het de vele zware momenten van de afgelopen jaren meer dan waard.
Want wij zijn als gezin tot op het bot gegaan, emotioneel en financieel. Echt waar, heel diep.

Waarom? Om mijn dromen te realiseren, om gewoon te mogen doen waar ik in geloof. Om iets met passie te doen en niet slechts voor geld. Om kunst en muziek naar mensen te brengen.
Om me niet tegen te laten houden door mensen die angstig zijn en daarom een soort schijnveiligheid hebben verzonnen en die aan anderen opleggen. Of omdat ze veel geld hebben en daarom denken meer recht op de waarheid.

Alle veiligheid is schijnveiligheid.
Je kunt een miljoen op de bank hebben maar nog steeds ernstig ziek worden.

Een vrouw begon te huilen… En ze zat in mijn publiek.
Dat gebeurde en ik vertel zo waarom.

Echte verandering kan niet half, het moet voor de volle 100% opnieuw opgebouwd worden, het moet een nieuwe start zijn.

Je kunt pas weten wat liefde is als je een keer echt liefdesverdriet hebt gehad.
Je weet pas wat gezondheid betekent als je erg ziek bent geweest.
Als je je relatie wilt redden bij een dreigende scheiding moet je beiden echt willen veranderen, echt fris opnieuw beginnen. Anders is doorgaan zinloos.
Pijn is iets wat bij ons leven hoort en zonder pijn is het leven minder waard, want het geeft waarde aan de geluksmomenten.
Waarde aan onze zoektocht naar geluk.

Als je grote liefde ziek wordt vecht je samen, en ga je samen ook door het helingsproces (als je geluk hebt).
All the way. En dat is zeker wat wij gedaan hebben. Trots op mijn gezin en familie die altijd steun geven.
Echt geweldig!

Dus, leren en groeien ookal is het moeilijk en doet het pijn. Doorgaan totdat je je doel gevonden hebt, en het dan gewoon doen, het gaan uitvoeren. Dat is eigenlijk alles maar tegelijk ook zo moeilijk.
Hier gaat het ook meestal mis bij de meeste mensen. Uit angst doet men niks maar de ontevredenheid groeit dan en de schuld legt men vaak bij een ander. Of nog erger, men komt in een depressie terecht.

Misschien omdat ik al mijn hele leven zelfstandig ben dat de druk groter is om te presteren, dat zou kunnen, maar eenieder die wil, kan iets betekenen voor de wereld en voor anderen. Dat hoeft niets groots, zolang je maar iets doet. En vanuit passie en talent, niet vanuit hebzucht of zucht naar macht.

Dit zijn de onuitgesproken maar achterliggende gedachten in mijn lezingen.
Iedereen heeft een talent en kan dit ontwikkelen en er iets mee doen.

Een vrouw begon te huilen…

Dat overkwam mij dus in mijn lezing.
Later kwam deze dame naar me toe en vroeg: mag ik je omhelzen?
“Dat mag” zei ik (wel een beetje onzeker).

Toen vertelde ze dat ze erg geraakt was door mijn verhaal en tijdens de lezing had besloten haar leven te veranderen.
“Wow!! Heftig!!” dacht ik.

Ze gaf aan: “Ik ben een theatermaker maar durf mezelf niet eens zo to noemen.
Ik werk bij een gemeente maar dat wil ik helemaal niet.
Ze zien mijn talenten niet en ik was te angstig om te doen wat ik echt wil; theater maken!”

Ze ging dolgelukkig weg want haar besluit was genomen; het volgen van haar droom en leven van haar talent.

Mensen, tenminste degenen die tot nu toe hebben vol gehouden.
Ik ben erg onder de indruk hiervan.
Ook ik heb veel onzekerheden en het afgelopen jaar is letterlijk een roller coaster geweest.
Maar alles valt nu op z’n plaats.
De reden daarvoor is dat ik alle angst opzij heb gezet en ben gestopt een “uitvoerder” te zijn.

Ik ben gestopt om enkel te doen wat anderen willen. Gestopt me te laten “ gebruiken” door bedrijven met onduidelijke doelen, zogenaamde creatievelingen die eigenlijk alleen met geld en omzet bezig zijn.
Ik ben er klaar mee
Ik doe enkel nog mee als ik dat wil. Zo simpel is het.

Music First
Communiceren en verbinden met muziek als tool.
Dat is wat ik doe en wie ik ben. Ik ben er trots op!

Een vrouw begon te huilen…
en dat veranderde ook mijn leven.

Erwin